71 lat temu, 16 lipca 1949 roku w Warszawie po raz pierwszy został oblatany HWL Pegaz. Był to pierwszy powojenny motoszybowiec, nad którym polscy konstruktorzy pracowali kilka lat. Mimo bardzo dobrych ocen i planów seryjnej produkcji Pegaz wylatał jedynie 100 godzin. Dlaczego?

W 1945 roku Departament Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji ogłosił konkurs na konstrukcję motoszybowca. Docent Tadeusz Chyliński wraz ze swoją załogą opracowali projekt HWL Pegaz.

HWL Pegaz w Muzeum Lotnictwa w Krakowie. Fot. Michał Derela, CC BY-SA 3.0HWL Pegaz.

Motoszybowiec miał być przeznaczony do szkolenia pilotów szybowców kategorii C oraz do lotów treningowych. Warto podkreślić, że urządzenie miało być zasilane przez czterocylindrowy silnik XL-GAD (również polskiej produkcji) o pojemności 984 cm³ i mocy 31 KM przy 3000 obr./min.

Budowa Pegaza rozpoczęła się w Harcerskich Warsztatach Lotniczych, ale w 1948 r. przeniesiono ją do Okręgowych Warsztatów Lotniczych w Gocławiu. Natomiast zabudowa silnika nastąpiła w warszawskim WSK-Okęcie.

Po pierwszych oblotach polski motoszybowiec był bardzo dobrze oceniany. Planowano rozpocząć seryjną produkcję 80 urządzeń. Nie doszło to jednak do skutku.

Na skutek sowieckich wpływów prace nad seryjną produkcją musiały zostać zahamowane. Moskwa domagała się zatrzymania prac nad rozwojem polskiego lotnictwa i korzystania z technologii sowieckiej.

W wyniku tych nacisków HWL Pegaz został przekazany do użytku w Aeroklubie Warszawskim, gdzie przelatano na nim 100 godzin. W 1964 roku maszyna została przekazana do zbiorów Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, gdzie możemy ją nadal podziwiać.

Więcej o specyfikacji i technicznych aspektach Pegaza dowiecie się z jednego z odcinków programu „Zabytki Nieba”, który udostępniamy u góry strony.

Źródło nagrania: https://www.youtube.com/watch?v=gLFe1U44Z7I